Kamze Şiiri - Zeynep Beşen

Bir varmış
Hiç olmamış
Vaktin en guzel bir yerinde.
Bulutlar göğü süslerkene ha bire
Güneş ışıltisini saçarkene sevinçle
Dünya döne dolana gibi yürüyüp giderkene kendi menziline.
Ruhunu ruhuma akıttı hüdâ sen bilmezkene
Kendini bile.
Sen inanç dağlarını yıkarken ha bire
Ben uçsuz vadilere seni ekiyorum ha bire..
Anlamadigindan değil.
Anlaşılmadıgımdan hiç degil
Yüzume sustuğun vakitlerin bir telafisi yok..
Bi yerden sonra
Kimin ne dediği çoktan umrumda degil
Buraya kendin de dahil
Nee yazik ki dahil
Ne Acı ki dahil
Umrumun dağlarını toz ettim sayende.
Sen diyorum sen
Hani şu duymaktan sağır oldugun sen..
Susmaktan us olan sen..
Işte o sen
Gözüme şenlik
Aklıma hinlik
Kulağıma bayram
Bayramima gün olan sen..
Gönlüme gamze degil
Degil gamze gönlüme
Yüreğime sicim sicim kamze olan sen
Işte sen
Soframa tuz
Suyuma tas
Ülkeme hürriyet olan sen!
Degilsin izdirap
Izdirap ne ki..
Ne ki izdirap.
Susan yanların yaninda..
Bu bir sitem degil
Yanlış anla beni
Bu olsa kalsa sesimin Allah'a açılan sessizliği
Allah beni kahretmedi duy
Allah beni aşkla şenlendirdi bil
Şenliğim sensin
Sen renkli şenliğim
Işte
Severken seni
Seni severken
Ne gök görüyorum
Ne yer biliyorum
Ne laftan anliyorum
Ne bahane duyuyorum
Anlamıyorsun
Aşığım ben anlamıyorum
Ne! ne işte diyorum.
Demem o ki
Yurdumu yuvami özlemedim de
Insan işte
Insanim işte
Anca ve yalnizca evinde rahat ediyor.
Evinde eskiyor bizede insan diyorlar
Ne kadar anlamamaktan yoruldunsada
Yordunsada.
Kısaca ve uzuncası yok bunun
Kapıyı sen aç yâ hû!
Sorsana kendine
Sor Allah 'a!
Ben kapı deyince
Senin yüreğinin ağzı olan yere
Gözlerine
Gözlerinden başka yere
Avuçlarımi açtım mı
Saçtimmı sözlerimi öyle sen boyasiyla.