Kamyoncum!
Gece gündüz, direksiyon sallar,
Kendiyle konuşur, hayale dalar,
Yolları ezberler, kentleri sayar,
Ömrünü tüketir benim kamyoncum!
Evinden, eşinden, aşından uzak,
Rahatı, huzuru başından uzak,
Tehlike, ölüm… hepsi bir tuzak,
Korkuyu seçmiş, benim kamyoncum!
Kazancı temiz, parası aktır,
Kamyoncu gibi dürüstü yoktur,
Baş dik, kalbi berrak, sözü haktır,
İnsanın merdidir, benim kamyoncum!
Tipiden, yağmurdan yılmadı o,
Verdiği sözlerden dönmedi o,
Yalan, hile, bühtan bilmedi o,
Ahlak timsali, benim kamyoncum!
Eş, çocuklar hep, yolunu bekler,
Tüm sevdikleri, elini bekler,
Evin içinde, halk dilini bekler,
Vuslata hasret benim kamyoncum!
Çocuğu olur, yüzünü görmez,
Sevdiği ölür, izini görmez,
Mevsimi kıştır, yazını görmez,
Baharı bekler, benim kamyoncum!
Kazım Öztürk (ÖZTÜRKÇE) 28 NİSAN 2019/ANKARA
Kayıt Tarihi : 29.4.2019 10:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!