Kamyoncu Şiiri - Alperen Biçer

Beyaz bir gömlek,
Paçaları kıvrılmış,siyah bir pantolon,
Yine aynı renkte bir yelek,
Bir de arkasına basılmış ayakkabı tabi,
Yumurta topuklu…
Düşünmeyin boşuna,
Bir anlamı yok
Bu işin raconu bu! ...

Uzun yol şoförüyüz biz,kamyoncuyuz yani
Yollara sürgün edilmiş yüreğimiz…
Gecemiz,gündüzümüz yok
Bayram,seyran bilmeyiz
Dedim ya;
Yollara sürgün edilmişiz biz…

Beyaz şerit çizgileri,
Kah kesik kah düz,
Trafik levhaları,
Kapkara,upuzun asfalt yollar,
Bize eşlik ediyorlar…

Her sefere çıkışım
Her yarimden ayrılışım
Ölümü andırır…
Ayrılık uzundur,çetindir…
Kavuşmamız başka sefere kalır.

Yalan olduğunu bile bile
“Bir daha ayrılmayacağız” derim ona,
Yüzünde güller açar
O da farkındadır bu yalanın
Lakin çare yok başka…
Ben yeni hayallerle
Vururum kendimi yeni yollara…

Aynaya sıkıştırdığım bir resmi var yarimin
Ona bakar,hayallere dalarım
Bir keskin viraj korkusu dolar içime
Şerit çizgileri kesiksiz böler yolu
Levhalar tükenir
“Allah’a havale gidiyorum”
Yüreğim duracak,araba durmuyor…

Yol kenarındaki bir ağaca kırıyorum direksiyonu
Ben,bir şekilde kurtuluyorum ama…
Ağaç ölüyor…
Benim ölüşüm;
Başka bir sefere kalıyor…