Kamyocular Şiiri - Mustafa Afşar

Sabah ezanında çıktım yola
Yarı uykusuz gözlerim yanmakta
Aklım karma karışık
Rüyamda yavrularım ağlamakta
Canım sıkılıyor yüküm ağır
Gittikçe yol daralıyor
Bir lokma birşey yemedim
Sigara ağzımı buruyor
Yol uzun kış çetin
Yükü yetiştirmem gerek
Rampalar bitmiyor üstüme üstüme
Birde bir takıldı önüme
O inat ben ondanda inat
Kar başladı yine savurmakta
Ellerim üşüyor ayaklarım üşüyor
Bir sigara daha yakıyorum
Beni bitirdiniz yorgun yıllar
Otuz yıldır çekerim bu ülkenin yükünü
Hemde günlerce uykusuz gecelerde
Kaç keresinde mahsur kaldım
Azap hane deresinde
Kurtlar ulumakta gece ayaz
Ve ben nerede ise donmaktayım
Greyderler gelip ylu açacak
Tek şeritten bu yol nasıl bitecek
Çok içtim acı çayını uğrakların
Çok yedim sac kavurmalarını
Ne yesem de sarmadı damağımı
İştahla sıyırırdım evde tabağımı
Hiç unutamam ön sağın fırladığını
Beni üç ayak üzerine bıraktığını
Ölümle burun buruna gelmiştim kaç kez
Kendime gelince anladım
Sol yana yattığımı
Mazot pahalı pompalara düşmanım
Depo yarımdı onda kaldı aklım
Nakliye ucuz kadevesiyle birlikte
Hesap yapar dururum günü birlikte
Ogluma öğretmeyeceğim bu mesleği
Ben çektim o çekmesin diyorum
Her evin önüne gelişimde
Oğlumu direksiyonla oynarken görüyorum
Hanıma kızıyorum indir şunu şurdan
Ağlıyor bey diyor ben ne yapayım
O aglayınca bende dayanamıyorum
Nede olsa bende bir babayım
yine ayrılık vakti geldi
Çocuklara alttan alttan bakıyorum
Gözlerim dolu dolu onları bırakıyorum
Bitmiyor efkarım niye
Sigaramı yakıyorum
Ver elini uzun yollar ver elini yorgun yıllar