Kamufle Şiiri - Ayla Korkanç

Kendimden kendimi yeniden yaratıyorum.
önce saflık berraklık, hoop at gitsin.
Yerine, bulanık dere suyundan iki yüzlülüğü çıkart,
yapıştır yüzüne, kamufle.
Karışık içi zaten çer çöp dolu, kimse ne yapsan anlamaz.
Sonra masumiyet!
Kesin şeytanla arkadaş olanları bul,
katıl aralarına, her gün bir entrika.
Ardından yaşasın birlikte mutsuz ettiğiniz biri daha ve kutlama.
Yardım bekleyene gözünün ucu bile kaymasın!
Nee dert dinlemek çözüm üretmek mi, hadi gidin işinize.
Ben sizi tanımıyorum.
Israr mı ediyor,
‘’aa bak bulut mu, uçak mı yukardaki? ’’
Ben kaçtım, o baksın havaya.
Zamanımın çoğunda ağzım açık havaya az bakmadım.
Yalancısın, yalancı!
O damgayı kaldırmama gerek yok,
Hep doğru söyledim, kimse zaten inanmadı.
Şeytan dönemeci, şu halime bak.
Söylediklerim havada öylece asılı kaldı.
Ben benden çıkmışım,
mantık bir yerde, gerçek hislerim yalan ellerden
derman dilenmekte.