-aynası üşüyen birine-
‘aşk kansız bir cinayettir’ diyor biri
delilleri topla, izleri yok et
ışıkları yakmadan git
bir ölüyü daha vurup sırtına
sana yeni bir yol gerek
bunca kırık düş batmışken ayaklarına
nerede, ne zaman açıldı ruhunda bu onulmaz yara?
her şeyi sil baştan yaşamak masallara yakışır
şimdi gece gündüz aynı masalı anlat dur
hayatı ıskalamış bir adama
bir yokmuş ve hiç olmamış diye başlayan
çilingiri senmişsin gibi bütün kilitli kapıların
gülümseyerek gir içine, sarsılarak boşal!
sevmek ağır bir ölümdür kimilerine
içinden yol geçen bir dağa baka baka
sessizce ölünür, sessizce sevişmeyi beceremeyecek kadar
yalındır, yalansızdır,yalnızdır sevmek ağır bir ölümdür kimilerine
kimse inanmıyor ki mutluluk sözcüğüne
lambayı söndür, perdeyi çek
soyun yalanlarını, sevişme izlerini sıyır
annene bağır: ‘aynam üşüdü, ısıt! ’
sana yeni bir yol gerek şimdi
yeni bir cinayet
yaşamak bundan böyle
-ağzında kekre bi’ kavun tadı-
G ü l ü m s e m e k
Kayıt Tarihi : 11.6.2004 02:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı, meşru, fıtri, makul ve baki muhabbetler dilerim.
Aslında Refika Doğan Hanım, o kadar kısa ve özet sayılabilecek, lakin bir o kadar da geniş anlamlar ihtiva eden yorum yazmışlar ki…
Fazla söze pek gerek yok gibi duruyor.
Ben sadece şu kadarını ekleyeyim.
İnsan sıcaklığını, sevginin sıcaklığını yaşayamayıp, sadece insana nesne, madde gözüyle bakanların ve madde bütünleşmesi gibi görenlerin, donuklaşmış ruhlarını, aynada seyretmesine vesile oluyor.
Buz kesmiş duyguların yansımasını terennüm etmiş dizelerinde, yüreklice ve insani duygularla…
“Aşkı, kansız bir cinayet” olarak tanımlıyor şaire.
Gerçekten vuslat, aşkı katletmek midir?
Neden insanı kendinden soğutur, neden sevgiyi tüketir, birliktelikler?
Sadece elde etmek için sevmek ve bütün sıcaklığını yansıttıktan sonra, fütursuzca boşalmak… Sevgiyi bir anlık gibi bitirmek...
Daha çok bağlılık yapması gerekirken, sıcaklığın hazzını daha çok yaşamak, ama severek ve bedenlerden çok ruhları birleştirerek yaşamak varken…
Her aşk, her sevgi için yeni bir yoldan gitmek…
Yeni aşkları tüketmek, yen i cinayetler işlemek için…
Üşüyen aynada kekremsi bir tat…
Doyuma ermenin gülümsemesi…
Elde etmenin mağrurluğu…
Yalnızlığa ve yeniden yalnızlıktan kurtulmaya yelken açma arzusu…
Her seferinde üşüyerek uzaklaşma pahasına…
Yaşanılan aşk değil ki!..
*
Şiir, gayet güzel işlenmiş.
Böyle de anlatmak varmış, isyanları, öfkeleri, pişmanlıkları…
Sevgiden, sıcaklıktan, insanlıktan bihaber gönüllerin, anlık duygularla sevgi bahçelerini hoyratça kurutanların, kadın ruhundan anlamayan bencillerin, sevgiyi nefrete dönüştürmelerine sebebiyet vermeleri temel düşünce olarak oldukça anlamlı ve yerinde işlenmiş.
Günün şairini ve bu güzel şiirini kutluyorum.
Seçici Kurula da ayrıca teşekkürler.
Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun.
Huzur ve mutlulukla…
Hikmet Çiftçi
10 Mayıs 2013
“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”
namık cem
TÜM YORUMLAR (12)