Kamra Şiiri - Yıldırım Kırlılar

ölmüş insanların
resmine bakıyorum
ne tuhaf
sanki bilmedigim bir yerlerde de
benimkine bakıyorlar
ve ben bunu hissediyorum
kar serpiştiriyor
oysa aylardan temmuz
ellerim ayaklarım neysede
yüreğim çok üşüyor
yorgunum
çok yorgunum
gidiyorum
kendimden gidiyorum
bana verdin sözü tutmadın
seni affediyorum
sana verdiğim sözü ben tutacağım
sende beni affet
ne yeşil çayırlar var
ne Kiki'nin gülen yüzü
ne güneş tutar beni
ne şaman büyüsü
serin yaylalarda
geceye hasret
bir kızıl gonca
uzanır boylu boyunca
toprağı yok
kapısı var
açılır sonsuzluğa
zaman hep on
sen ondan sonra
sana verdiğim sözü tutacağım
orda olacağım
ondan sonra
elveda
kamra.
YILDIRIM KIRLILAR 13.08.2019