Kamp ve deniz Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Mavi, mavi, yeşil, yeşil deniz
Köpük, köpük vurur sahile
Uzaktan gemiler geçer;
Beklense de gelmez nafile...

Akşam olur güneş ufukta
Kaybolur gider,solgun bir ay,
Ve de yıldızlar,sanırsınız ki
Parıldayan birer altın saraylar...

Çadırlarda birer, birer söner fenerler.
Ay ışığıyla aydınlatır denizi ve her bir koyu
Çadırda bir kadın gündüzün yorgunluğuyla,
Yatağında bir sağa bir sola döner.

Fısıldaşır kuytularda bin vuslatta aşıklar.
İnler gibidir buz gibi bir sütuna,
Sarılan sarmaşıklar...

Derinden derine gecenin içinde;
Bir kadın sesi, yanık türküler söyler.
Rüzgar eserken hafiften,
Denizde yosun kokusu, ve bol oksijen.
İçinden kaçmak gelir bazan insanın,
Bütün bu büyüyü bozar bir an yaşamak korkusu...
Gözlerde yaşlar belirir; dudaklar titreşirler...

Göğüste bir hıçkırık, binlerce nisyan (isyan)
Deniz coşmuştur artık dalgalar canavardır;
Geçmişten geri kalan şimdi o anılardır.