Kamlama Şiiri - Tuğrul Kam

Uzanıp gider sonsuz yurdum ovalar,
Baktıkça bakarım, dertlerimi kovalar.
Ötüken'im,Horasan'ım ve Koçhisar.
Uslarda usulca can bulur destanlar.

Ata toprakta nice havalar?
Fırtına kopmakta bu aralar.
Kara toprak nasıl harlar?
Yanan yüreğim kadar.

Kişi savaş açsın içindeki kişiye
Er olan sövüp saldırmaz dişiye
Her ölen öldüğüyle kalmaz,niye?
Tanıktır saat, dakika,saniye.

Ata tinleri hep kam olalar!
Erler,hatunlar yoldalar
Turan elde birce çabalar
Yoldaki erlerle hatunlar

Düşünmeden yaparsan işi
Olmayacaktır geri dönüşü
Bilime,bitiğe sarılırsa kişi
Bırakır bunca kavga dövüşü.

Tuğrul aytar sözü özünden tapar
Bengü ve görklü Tanrı'ya tapar.
"Yapamazsın!" de, diretir yapar.
Su gibidir donar,buhar olur; akar!