Yokluğun olmuş yanlızlığımın temeli
Elimde ki, kırık bir kalemin haceleri
Özlermiş kağıt mürekkep maviliğini
Özlermiş insan, özlemem dediğini
Yakınlar uzak olmuş, yanım bana yakınır
Bırak dağınık kalsın hayalleri
Bırak ki özgürlüğe uçarken,
Kendinden uzaklaşssın düşleri
Kaybolsun gökyüzünde ümitleri
Bırak ki sevmeyi öğrensin delice
Boylu boyunca uzanmıştı kır saçlı adam
Dün de, bügün de, muhtemelen yarında
Yalnızdı ve yorgundu kır saçlı adam
Sadece bir inat uğruna yaşıyor gibiydi
Beklediği biri vardı sanki, yıllarca
Düşlerime basan bir melek adı samarra
kopmuş kanatları uçamıyor sema da
biraz kızgın biraz kırgın hayata
Çok canı sıkılıyor…
Ağlamaklı gözleri soğuk bedeni
Kızıl bir güneş doğardı sabahları
Yavaş yavaş işlerdi sıcaklığı tenime
Demli bir çay tadı,bir simit ve
Dumanıyla hasret yazdığım sigara
Derin bir nefes, sonra baş dönmesi
Özlenmeyi beklemek gibiydi, seni beklemek
Bir kelebeğin kopmuş kanatları gibi
Her ne kadar işe yaramaz ve derbederse de
Bir o kadar da, asildi seni özlemek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!