Kamil Özer Şiirleri - Şair Kamil Özer

Penceremin buğusunda ki isyanın
Ve mukaddes kitap gibi resmin
Bir gece yarısı duyulur uzaktan feryadı ayın
Unutmak ne mümkün seni
Ne bu gün nede yarın

Düşmemiş gölgemize bi zar,
Kaskatı zamanlar sende bizar,
Nasıl bi karmaşadır bu ey çehre;
Ya çiçek aç yada kızar....

Tatbin olan duygularım elde,kaçışlarımsa darmadağınık

Ufkumda zamansız batışın bilmem neden,her yanı karmakarışık

Gitmek,ne varsa senden öte boğazımda elveda yutkunuşlarım

Hadi sende terket,çaresiz bırak beni buralarda
Gecenin ortasında,elimde bir umut
Öylece bırak beni.....
Ne ara ne sor
ne hallerdeyim hiç bilme...
sesiz bir çığlık gibi,

Ne anandan,ne babandan bir şey görebilmişsin.
Şu fani dünyada,
Evlatların için çırpınıp durmuşsunda.
Kardeşin kalleşliğini görmüşsün
Bu bi efkarlıktır zamansız
Alıp başını yürümüşsün...

Yalnızlığını,yalnızlığım,
Varlığını,varlığım kabul ettim,
Yaşadığın bu şehri,
VATANIM ilan ettim.

Öyle sevdan,
Öyle boşa yaşamasan
Hep gülüşün kalsa aklımda mesela
Öyle titrerken ellerini görmesem
Ve görmeden seni toprağa vermesem asla
Hicranına kaptırsam hayalinin

Yılların haytalığı asık duvarda,bir de odanın içinde benim silik suretim.
ve adın... ne yerlere yazdım adını bir bilsen,öylece suçu yokken intikamını aldım banklardan.

Kaç gece yarısı şahit yanaklarımdan süzülen yaşlara ve utanmadan önünde eğilen başlara...
Eyvahlar olsun bana hala perişan halde unutulmaya gebeyim..
zaman bitmek bilmez ve unutma her şeye çare değil zaman

Meadı sana olmayan kahrolası gidişlerim,
İçimde dizginleyemediğim,
Netameli haykırışlarım var.
Ey! ömrümü huzurla dolduran; "senden öte,yol mu var? "

Nerdesin be öldün mü seni arıyor gözlerim yine
Nerdesin,
Sevdamıza sıktın mı kurşunları
Beni tam kalbimin ortasından vurdun mu yine
Nerdesin be;
Öldün mü