ÖYLE ALIŞTIM Kİ SANA
NEREYE BAKSAM SEN
KİME DOKUNSAM SEN
ÖYLESİNE ALIŞTIM
KIYIYA VURAN DALGALAR GİBİ
LİMANDAN AYRILAN,
günlerden ayrılık içinde vuslata dair
yitirdim artık neylesin baharı
sensiz bir nefes daha mı?
inan ki yorgunluğum
senden arta kalanı...
söyleme sakın derdini
Yorgunum tepeden tırnağa
Zindanı aşk ile
Verir mi vuslatı
Bir kağıt mendil ile
Uzat elini yansın
Gamlı yas ile
Bir başka İstanbul bir başka ben
Öylesine sensiz öylesine sessiz
Adın çalınır kulağımda
Yalnızlık şarkıları nakaratlarda
Bedenim bedeninden uzak
Huzursuz birazda uykusuz
Aşkın mevsimi olmaz mı sence
Ben seni sonbaharda sevmiştim
Yapraklar yere düşerken
Önce ılık meltem esmişti
Sonra sen...
Rüzgar seni bana getirecekmiş gibi
uyandığım sabahın gecesinde saklı gözyaşısı
kelimelerin anlamsızlaşıp dillerde dolandığı
harap olmuş bir ömrün yeniden çiçek açışı
görmeyi tekrar tekrar istediğim o rüyanın
içinde kelebekler uçuran kalp atışı
BİLİR MİSİN EYLÜL'ÜN YANAĞA DOKUNUŞLARINI
YÜREĞİMİN KARAYA OTURAN ÖTEKİ YANI
SANA YAZDIĞIM O ŞİİRDEN SONRA YAZAMADIĞIM
TEKRAR TEKRAR UYANDIĞIM SABAHIN ADI SEN OLANI
KOKUSUNU İÇİME ÇEKTİĞİM AKŞAMIN GÜNE BATIŞI
GİTMEK İSTEYİP DE GİDEMEDİĞİM GURBETİMİN SABAHI
Titrerdi sesim sesini duyunca
İçimde bir kelebek çırpınışı
Nefesimde bir acı kördüğüm
Sorarım senden sonrası için
Kayıp yıllarımın telafisi gibi
Önce yitirdiğim gençliğime
Yağmurun sessizliği vardı
Gecenin karanlığı
Sabahın erken uyanışları
Ama bir sen yoktun
Sadece sen...
Alışılmadık bir haldi belki de bu
Yak bütün İstanbul’u
İçinde sen olmayan bu şehri
Yak içimi donduran bu ayazı
Bir kibrit belki bir çalmak
Yak her şeyi en başından
En sonuna kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!