Kamil İlze Şiirleri - Şair Kamil İlze

Okul defterini kucaklayıp göğsüne bastırarak yürürdü,
diğer kızlar gibi
Gözlerindeyse bastıramadığı
saklayamadığı
asla aydınlatamadığı bileylenmiş giz vardı.
Oturduğu sınıf sırasında yanı hep boş

Lanetli fil gizleyerek bedeniyle hüznünü
Mezarlığa doğru karamsar ve bunalımlı
Sanki adımlarının bile kabalığından utanmaklı
Özlüyor gecenin sakladığı günü

Belki sigara, belki bir yudum bira

Miğferinin üzerine konan kelebek, askere
Tren garındaki ışıkların aydınlattığı,
Küçük kızı hatırlattı.
Kızın kokusunu içine çekmişti,
Küçük gözlerinin büyük dualarıyla birlikte.

Kulaklarını aç ve iyi dinle, duyuyor musun?
Kullanılmayan bir dilde, ağıt yakıyor kız
Kilisede çanlar çalıyor, tütsüler koku yayıyor
Törene gelenler en güzel kıyafetlerini giymiş, ağlıyor

Sanki havada kükürt kokusu var, çiçeklerden yayılan

Soğuk alevlerin ürperttiği tenimin çığlığı
Yankılarıyla sardı cehennem mağaralarını
Artık gülemiyorum, olsun
Bağırmayı öğrendim
Dudaklarım kupkuru,
Sadece biraz su...

‘’ Kapılarınızı kilitleyin ve sakın açmayın ’’
Sadece bunu söylediler;
Kararttığımız odalarımızda
Bekledik ve dinledik;
Bir süre sadece orkestranın melodilerini

Ölü doğan bebeğin dudaklarında gülümseme vardı
Belki de yaratıcı bunalımdaydı yaratırken cesedimi
Yılanların kaygan derisini öpercesine öp beni
Romantik değilse de gerçek bu değil mi?

Kusturamadım düşünce zehirlenmesindeki midemi

Gemide kadın uğursuzluktur...
Hava kararınca, sürüklenince rüzgarda dalgalar
Kaptan dalgın ve düşünceliyse kamarasında
Tayfalar yıldızlardan korktuysa, sonsuz okyanusta

Affet beni fırtına gözlüm, deniz coşuyor gözlerinde

Durum pek iyi sayılmaz;
Nefes almaktan kurtulamadım henüz,
Ama azalttım, bırakmaya çalışıyorum,
Tiryakisi değilim fakat alışkanlık oldu yaşamak

Hala kırmızı ışıkta geçiyorum

Sırtımı yasladığım duvarda
Sprey boyayla ‘’Beraber Öleceğiz Tanrım’’yazılı
Hiçbir yüzde tanrıya rastlamadım
Oysa sayamayacağım kadar yüz gördü;
Gözlerim...