Kâmil Dede Şiiri - Hüseyin Sönmez

Dün sana uğradım,
Kâmil dede.
Tekerlekli sandalyede,
Elinde kitap dalmıştın.
Ruhunu enginlere salmıştın,

Sessizce aldım
Elinden aşını,
Yavaşca arkaya yasladım
Başını.

Hafif ateşin vardı.
Biliyorum bu dünya
Sana dardı.

Ne fırtınalı günlere
İmza atmıştın,

Kimsesizler için
Varını yoğunu satmıştın.

Hatırlar mısın?
Üşüdüğüm günleri
Bana sarılıp yatmıştın.

Sevincime sevinç,
Neşeme neşe katmıştın.

Kâmil dedem meleğim
Annem babam
Sen olmuştun sen,
Senin sayende okudum,
Yürüdüm,koştum ben.
Artık ayağa kalk!
Zorlukları yen

Kâmil dedem meleğim.