Kâmil BEY--4 Şiiri - Mustafa Yaralı

Hem çoban ol,kurda kuzuyu yedir,
“Hem de kainatta eşsizim “dedir,
Doğruysan bu sözün ispatı nedir,
Dönme ilk sözünden, dur be Kâmil bey.

Nerden çıktı bu dâvânın aslı ne?
Yakıştı mı ehli Tevhit nesline,
Kanım aksa ak kağıdın üstüne,
Akar göz yaşlarım yur be Kâmil bey.

Hani efendilik,soylu asalet?
İnfazın yargısız,bumu adâlet?
Bizi karanlıkta koydun nihayet,
Artık sizin olsun,nur be Kâmil bey.

Gelinen noktada şaşırttın beni,
Kaptanım; sayende battı bu gemi,
Gerçi küp küp içtim elinden demi,
Şimdi kaynak daha gür be Kâmil bey.

Öyle gün gelir ki şahlar,melikler,
Yem olur kurtlara,etler,kemikler,
Şu kara topraklar,kara delikler,
Senide,beni de, yer be Kâmil bey.

Doğruyu arasan bunca iğnede,
Derin bir yaram var dertli sinede,
Yaralıdan duymamış ol yinede,
Ayrılık içime, kor be Kâmil bey

11.07.2000