Kamil Aydemir Gibi Seviyorum

hayta hayat asiliğimi yaşattığı hüzünlere saysın
sen karanlıklarıma aysın
kıyamasın bu sevgiye
...... kızı
kıyamasın
nice kadınlar kızlar
kurban olur sevgisizliğe
utanırsın
o kocaman vazoda soldukça
utanırsın be kafkas gülüm
kendinden utanırsın
bu sevgi ki insana insanlığını hatırlatacak
bu sevgi ki sana seni yaşatacak
düş zengini bu şair
az sonra seni şiirden yatağına atacak

uzağında durma bu sevginin uzağında
istemez misin mutlu yarınlar olsun kucağında
bu şair insanlara gerçek sevgiyi anlatacak
hangi yüzle insan sevgiyi satacak

ben hercai sevdaların adamı değilim
isteme n’olursun
terk etmez bu sevda beni
içimde yıldız yıldız
içimde çiçek çiçek
milyonlarca sen
söylediklerimin hepsi gerçek
bakışların gibi keskin bıçakla
göksümü yarsam
içimdeki sevginin yüceliğini görsen
ölüm bile hoş gelir senin elinden
seni kamil aydemir gibi seviyorum ben

mutluyum kaktüsüm mutluyum
yarınlardan umutlyum
sevdamda kendini tanıyacaksın
kadınlığın erdemine varacaksın
aşk dalımsın hayata tutunduğum
özlemlerimi düşlerimi bulduğum
memleketimin gecekonduları gibi
yanık gülüşlerine
insanca duruşlarına vurulduğum
seviyorum seni kamil aydemir gibi
sana olan sevgim dökülür hayata
delinse yüreğimin dibi

ben artık sevdam için yaşıyacağım
mutlu geleceğim
yüreğindeki sevgi tohumumu
bütüymeni bekleyeceğim

sevgim çeper değil özgürlüğüne
tam tersine
seni o kocaman vazodan çıkarıp
salacağım hayatın içerisinde
biliyorum yakışanı budur kamil aydemir’in sevgisine

arabamın direksiyonunda sana sevdamı yazarken
kıl payı kurtardım kazayı
öldüğüme değil de kafkas gülüm
hitlerin yahudileri köle gibi çalıştırdığı
alman otobanlarına sevdam yayılacaktı
ve onca araba sevdamı çığnayacaktı
ona üzülürdüm
bir de yarınlar için büyüttüğüm
düşlerim arkamda boynu bükük kalacaktı

hüzünlerin ucunda açan karçiçeğim
iyi biliyorum ki sensin benim mutlu geleceğim
ve belki de gözleri açık öleceğim
açık kalan gözlerimde
seni görenler çıkar elbet
beni hiç yanıltmayan yüreğim diyor ki sabret

dusseldoorf enschede arası 9 /7 / 2004