Kamer Amca Şiiri - Cüneyt Tekin

Karşı komşumuzdun sen
Mahalledeki tek meyve ağaçlı
Yemyeşil bahçenin sahibi.

Yaz sabahları balkonda yerdin yemeğini
Akşam oldu mu bahçene iner
Konu komşu martılar çocuklar
Senin sesinle batardı güneşler.

Depremlerde bahçene sığınırdık
Senin asma çardağının altında
Ağustos böcekleriyle sabahlardık

Güz gelirdi bahçen yaprak içinde
Ağaçların yavaşça soyunurdu
Okullar açılır mahalle durulur
Yaz kokuları unutulurdu.
Sen kuru yaprakları süpürürdün.

Kar yağardı bahçene uçtan uca
Çocuklar parçalardı beyaz çarşafı
Balkonundan bakardın Anadolu şapkanla
Aşağı inerdin ağaçların selamlardı seni
Sen kalan karları süpürürdün.

Nisan gelirdi tıpkı bugünkü gibi
Önce çiçek açar erikler
Mahalleye bahar parfümü sıkardı
Sonra çabucak meyveleri belirirdi
Sana görünmeden aşırırdı afacanlar

Yine bir nisan günüydü
Sen yine bahçendeydin
Ağaçların senin için ağlıyordu
Cenaze arabanın arkasından
Veda edip bahçene, gidiyordun

Yokluğun gözlerimizi taşırıyordu
Sanki ölümünü bizden gizliyordun
Afacanlar hala erikleri aşırıyordu
Sen bulutlardan gülerek izliyordun.