Kamer Şiiri - Mehmet Rızaoğlu

Sensin,
Sensiz gecelerimin on dördü, kameri sensin
Masallarda büyümüş gibisin
Güz günlerinin nazlı şarkısı
Damla damla süzülen
Ruhumun paslı çarkısın
Gözlerinle çiziyorum
Sözleri, baharı,kışı
Ağlayan çeşmeyi, inleyen o son bakışı
Kavrulur yüreğim alevinde suların/her akşam
Sensizliğin ufkunda ne zaman kaybolsam
Rutubetli yüreğimde büyüttüm seni
Seslenmekteyim her an sessiz besteni
Bırakma giderken kendini görmeden seyreyleyim
Ve alıp yüreğimi kafatasımda
Gömmeden cesedimi ben de geleyim
Ah! ..Kamer yüzlüm
Yüreğini katlayıp bırakmışsın beyaz masamda
Göz yaşımla hemhalim yazamasam da
Yabancısıyım artık sensiz her yerin
Bana kalan tahta bir sandalye, kara gözlerin
Her ân’ım seninle sonsuz mutluyken
Şimdi yalnız hayali kaldı eski günlerin.