Kamelyalar Şiiri - Mehmet Bulut

Kamelyaların altında bir ömür,
güneşe uzak, senden uzak,
yardan uzak...
Hep son nefeslerde
bir başına yatağa mahkum,
herkese mahçup,aciz birazda
ve muhtaç her duaya...
Ne hızlı geçerdi ömür
ya neden şimdi aylar oldu anlar?
Bir ömür yaşayasım varmış sevgili...
Duy!
Elinin teri özlenen sevgili,
sen yüzünde masum çocuk gülüşünü besleyen,
kapı aralığından sızan en güzel sesin akisi,
sen yüreğimin yurdunda
hasret çadırı açan ve gözlerimde sönmeyen ışık...
Bir başıma
bir ömür yaşayasım varmış...