-Kamçı- Şiiri - Cüneyt Bayrak

İsmine şarkılar bestelendi, türküler yakıldı
olmadı; maniler söylendi, anıtlar yapıldı
müjdeler verildi Sen’i fethedene
nice medeniyetler gömüldü kalbine
niçin ihanet ettin herkese
neden bilmedin değerini verilen kıymetin?
Sana sığınan çaresizleri sokaklara attın
ne beyleri, ağaları, efendileri köle yaptın
köprü altların yuva oldu kimsesiz çocuklara
tineri süt diye içirdin doğmamış olanlara
hapı, eroini, hırsızlığı verdin ekmek bekleyenlere
bu mu karşılığın sana canını verenlere?
Tabaklarında çorba, çanaklarında kan oldun varoşlarının
emeklerini bile katık yaptırmadın onlara
altın dediler taşına toprağına yüz sürdüler
toprağında bir ağaç bile diktirmedin
nankörlüğüne ağlayanların gözyaşlarıydı yağmurların
söylesene malı nasip olur mu gülene ağlayanların?
Aynasızlar çaresiz ölüm kokan sokaklarında
akşamını beklemiyor artık eskisi gibi belalar
kalmamış eğlenilecek köşen, evlenilecek kızın
timsah, suyunu suyundan almış gözyaşlarının
tarihini meze yapıp içirmişsin şarapçılarına
hor bakmak niyedir ısırıp da kuduz bıraktıklarına?
Nişantaşı’nda kimliğini değiştiriyorsun uğrayanların
derdinden döktürüyor Sulukule’nde kötürümler
ruh yeşermiyor artık Eyüp Sultan’ında bile
yetimin hakkı bir kadeh içki oluyor Etiler’inde
manzaranı izliyor boş bakışlar Topkapı’nda
sonunun yalnızlık olmaması mümkün mü bu kalabalıkta?
Bağrıma saplanıyor bir hançer gibi şizofrenliğin
şımarık çocuklar gibisin, iltifata aç
büyüklük senin, üç din de sana muhtaç
bin bir geceyi, bin bir masalı süsledin,yorgunsun
bin bir umuda cam doğradın; doymadın,yoğunsun
kibirlenmek niye, sen de listesindesin yokluğun?
Uslanıyor da denizine akan nice sular, ummanlar
anlamam suyuna ekmek banıp da kuduranlar var
yolsuzsun ki yol vermedin yolu sana kavuşanlara
gelen gitmiyor, giden mutsuz senden uzaklarda
iki yüzlü, sahtekar, yalancı, düzenbaz
seni ne kadar sevsem de niye bu kadar az?
Limanısın dünyanın, atan kalbisin vatanımın
atsam atılmazsın, satsam satılmaz, sensiz yaşanmaz
özüne dön İstanbul’um yakışmaz sana bu hal
sanma ki kalkarsın yoksa bu yükün altından
sesi, soluğu, çocuğu, çoluğusun güzel ülkemin
seni şahlandırmak borcu değil midir Türk’üm diyenin?