Kamburunda 6 Mayıs Kangurunda Darağacınd ...

Kamburunda 6 Mayıs Kangurunda Darağacında Ölmeyen Dava

Çok anlam yükledim sana
Farkındayım Papatyam
Ama sen benim çocukluğumsun
Doğada ilk seninle tanıştım
Gönül bağım sana uzandı

Taşa takılıp düştüğümde
Zırıl zırıl ağlarken
Ve üstüne bir de dayak yerken
Sen anne oldun bana
Sardın dizimin yarasını
Kalbimi okşadın
Ruhuma tebessüm ettin

Onca çiçeğin arasında
Bir tek senin adını biliyordum Papatyam
Neden deme sakın
Sevginin nedeni olmaz
Ama şunu söyleyebilirim
İlk acımda ve her acımda
Mevsimin değilken bile
Kokunu veremesende
Adınla yanımda oldun
Ve ben hep adına sarıldım
Her canım yandığında

Dünyam oldun Ülkem oldun
Davam oldun Halkım oldun
6 Mayıs ’ın fidanları
Yüreğimde acı olurken
Acıma merhem oldun Papatyam

Sarı tohumun halkım
Yapraklarınsa davası bu vatanın
Koparsalar da her bir yaprağını
Halkım satmaz davanı
Çünkü düşünceler tıkılıp kalmaz
Bedenlerde beyinlerde
Kanatlanıp uçar kalemlerde
Kalemlerin yazdığı asla silinmez
Bunun içindir ki düşünceler asla ölmez

Tüm kalemlerin yazgısı bu
Darağacında sallanmak
Kalemin amacıysa izini yaşatmak

Kangurundaki yapraklarına sarıl Papatyam
Yoksa kamburundaki yükün altından kalkamazsın