Kamburovski Şiiri - Şair Bilal Yavuz

zaman ihtiyarlatmadan büyütür yaşananı
aşk barikatleri yedikçe boy atar
tohum ölür ağaç olmakla
esâreti cesâret söker cehâlet duvarından
cümle yağmurlarıyla döner
insan denizinden fışkıran buhar
ve tanıdıklarımızla sâdece
tanıdığımız zânnı var aramızda
zehri atmak için deşer yarayı
sözün bittiği yerde utanç
dezenformasyona uğrar dezenfekte edilmiş muştular
zıvanadan çıkar peşkeş çekilmiş tanımlamalar
sensizliğin ağız kokusunu çekerken ciğerim
akar sular durur kurak yanaklarımda
alaşağı edilmiş bir damar
çatlar alnında ıslak köklerin
ayyuka çıkar beklentiler
başına buyruktur aldanışlar

II

eksik olma ayrılık
kabir kemiklerini sıkar maktulün
ense yapan firari hüzünler
fırsat kollayan hançerlerde yontulur
göz hapsi tırmalar zerdali saflıkları

toprağı bol olsun aşkın
hayat dostum daha fazlası makamından
en güzel üçlükken çekirdek bir aile
çıtlanır gardiyan ağzında iblislerin
haşyet âvazı çıktığı kadar susar

III

anlamın anlaşılmazla
anlaştığı dramada
mekân kum tanesiyken
çölünde mekânsızlığın
zamanın gözbebeği
zamansızlığın kuyusuyken
kalbi beton bariyerlere
çarparken gurbetin gözyaşları
ter atmış makroekonomik acılar
nasır tutar yoğrulmaktan
sürgünler acıyken lezzetlenir

bir fon ezgisi eşliğinde bombeli insanlar
patlar kendi havasında / ki sonunda
cehennemin elastik potasına çakılır
cânsızlık suyunda batarken cân
cân atar asitli bir kayboluş mevsiminde hazân
buzdan eller kırmızı kesilir sıcak bir duşla
vejeteryan sokak çocukları kuytularda
ilkel hevesleri ağlaşır

IIII

soluma tükürdüğüm seanslarda
terapilerin esrârkeşi sosyal medya
mezarıma ilk toprağı sen at
çünkü istinat duvarları kambur
daralan şeritlerde / çünküler
nedensiz bir gerekçe kaydı