Kambur Üstüne Kambur Şiiri - Raşit Evşen

AMBUR ÜSTÜNE KAMBUR
Kamburlaşmaya başladı,
Daha küçükken yüklenen yüklerle belim.
Bir gün oğlakları,
Bir günde sığırları güderek.
Sığırları tutunca böğelek,
Aynı zaman da beni de…
Toplayabilmek için dağılan sığırları
Koş ha, koşabildiğin kadar.
Görebiliyor muydum önümü?
Ayağımı çarptığım taşlar
Sağlam tırnak mı bırakıyor bende,
Baldırımın kanamayan yeri mi kalırdı
Çarpınca çakır dikenleri,
Ölmez dikenleri,çalıu,çırpı?
Cabasıydı gön çarığımın
Ayağımı sıkarak acıtması.
Kurtulabildim mi bunlardan,
Yaşayabildim mi çocukluğumu?
Doyasıya oynayabildim mi
Çellik_çomak,tosmaçlı kayrak,dirik dirik oyınumu?
Kış günlerinde de ilkokul
Yalınayak ya da gön çarık,
Gök dimi don, ak dimi zıbın
Okul yolunda çamurlara batıp
Yıkanınca…
Çekilirdi
Diz kapağına kadar don,
Göbeğe kadar zıbın.
Kıldan yapılmış top ile
Okul bahçesinde oynaşırdık.
Mosmor olurdu baldırımız,belimiz.
Sümüğümüz de çenemizden aşağı.
Böyle geçti ilkokul yılları.
Kamçılamış olmalı ki babalarımızı
Köyümüzden gidip
Öğretmen,sağlıkçı olup gelenler.
Kafalarda oluşmaya başladı
Köyümde ilk defa ortaokul merakı
Kamçıladı
O.okul müdürü REMZİ ŞENEL’in
Sırtındaki heybesiyle pansiyon için
Yardım toplamaya gelişi.
Böyle başladı ortaokul merakı.
Oniki kilometre kar,fırtına,soğuk ve çamur
Aştığımız Kefe yaylası geçidi
Ve ulaştığımız Yatağan.
Lüks arabaydı
Acıpayam’a ulaştıran traktör.
Yerleştiğimiz akyokuştaki evin ihtiyaçlarıyla başladı
Hayat yolcuğu ve telaşı.
E v için bir eşek yükü odun almıştım
Yedi lirayı beş,on kuruş olarak bir avuç
Verince eline kadının
Hayır,hayır ben hak yemem
Al paranı dedi kadın.
Israr ettimsede geçerli olmadı.
Odun kaç liraya geldi bilmiyorum.
Açılınca pansiyon
Hemen oraya.
Kişi başı tarhana,bulgur,nohut
İki kilo da tere yağı,
Yirmi lira da aylık para.
Ortak yaşamayı öğretti pansiyon
Birde hizmetli Ahmet fotoğraf tab etmeyi.
1960 yılının olayları
Bizi de nümayişçi yaptı.
Yürürdük DP.yi telin ederek.
Böyle başladı baş kaldırışımız.
Devam eden
Köy ve okul yolculuğu
Çok büktü belimi.
Cebimde harçlığın esamisi yoktu.
Okul yanında Şam tatlısı satardı
Konya’lı Musa ve oğlu.
Şam işi şeker işli derken Osman
Gözümüz hep onun tepsisinde kalırdı.
Kendi başımıza gitmiştik,
Denizli Lisesine kaydolmaya.
Orada başladı çilenin büyüğü,
Geçim sıkıntısı hep yakamızdaydı.
Gündüzleri pırasa ve marul tarlalarına giderdi anam
Geceleri de badem kırardık birilerine
Giydiğim naylon gömlek o nasırlı ellerden çıkmıştı…
Lastik ayakkabılarla koşarak lise yolu bitmek bilmiyordu.
Canıma tak etti,büktü belimi.
Alabildiğimiz kitap deftere razıydık,
Harçlığın ne olduğunu bilmiyorduk.
Bir taraftan hararetli KIBRIS gündemi,
Gene nümayiş yapıyorduk
Kıbrıs bizim,
Ya istiklal, ya ölüm diyerek,
Makarios posterlerini yakarak
İstiklal caddesi, Atatürk bulvarında.
Bu çileli öğrenim hayatı,
Çileli çocukluğum
Köyümden yetişen öğretmenlerin
Köyümde örnek oluşlarıyla.
Yönümüz öğretmenliğe çevrildi.
Bu sefer
Geçmişimden intikam alırcasına,
Olağanüstü bir hevesle,
Çevreme sorumluluk duygularımla:
Bana emanet fidanları yeşertmeye,
Sorumluluk duyguları aşılamaya,
Sevmeyi, sevilmeyi öğretmeye,
Ve vatan sevgisi ve aşkı…
Yetmedi bunlar:
Olamayınca güne bakan
Yirmiüç yere otuz yılda
Caydırmadı,bıktırmadı
Gidip geldiğim okul yolları
Kamburumu çıkardı,büktü belimi.
Hiç hesapta yoktu evlatlar
Birden çıktılar sanki meydana.
Ortaokul,lise derken
Üniversite öğrenimleri
Pazarcı yaptı
Yedi yıl beni.
Sıkıla,sıkıla söylerdim malımın fiatını
Adını bile sormadan
Verirdim veresiye.
Sonunda öğretmen oldu.
Hep gözümün önünde
Gülen gözlerle,vakarla gelişi.
Hemen sarılıp, ağlaşarak
Unutuldu sıkıntılı günler.
Salıvermiştim mutlu bir halde
Kutlu yolculuğa.
Gururlu bir şekilde vatan evlatları için.
Beni de hep gururlandırdı
Aldığı ödüller ve ünvanı.
Hevesle devam ederken yoluna
Aniden beklenmedik bir şekilde
İhraç edildiler mesleklerinden
Birisi öğretmenliğinden
Öteki bilmem nerden.
Kambur üstüne kambur
Çatırdamasında belim,
Çöktürmesinde omuzlarımı
Dimdik duran başım ne yapsın?
R.EVŞEN