Kambur Sancılar Şiiri - Mahmut Tonbul

Kabına sığmayan bir keder var şuramda
Mitolojik bir darağacının içinde
İronik tonlarla süslenmiş yıkıntılarım
Gümüş iplerle bağlanmış ruhumun kirişleri
Sallıyor tahtımı vakitsiz
Paçavralar gibi savrulan duygularım
Doğaüstü bir varlıkla boğuşturuyor beni
Sırt dönmüş saf bir pınar gizliyor içimdeki manevi alemleri
Demir kadar ağır kalbim yılların yüküyle yüklü
Sarp kayalar ihtiyar bir sır gibi
Usulca vurur geceye damgasını
Yıldız ışıkları göğün mavisine karışmış
Bir masal sarar beni
Elemlerin gölgesini taşırım
Gözlerimde kaybolan bir gülüşün ıssız çaresizliği.
Kime ait olduğu bilinmeyen,
Anlamı yitmiş harfler dudaklarımda sızlanır,
Yorgun bedenimde biriken kamburları taşırken,
Arınmak isterim her dönemeçte karşıma çıkan
Geçmişin sancılarından...