Kambur Dünya Şiiri - Nihat Manaz

yaktı beni dünya, pes ettim artık
düştüm yollara düşlerim yanık
sular kararınca duyarım pişmanlık
kambur feleğimiz bu sebeptenmiş.

hasta olmuş hasretler dönmüyor geri
soyumuz küsmüş bize gülmüyor yüzleri
karanlık çökünce sakin geliyor sesleri
kambur nişanımız bu sebeptenmiş.

dayanmıyor bundan böyle cüretimiz
susmak bilmiyor, ağlar ciğerimiz
arkadan vurur hep sevdiklerimiz
kambur bedenimiz bu sebeptenmiş.

kaygımız sadece karın tokluğu
unuttuk çoktan aşkı, mutluluğu
bir zamanlar bizde yaşadık tutkunluğu
kambur servetimiz bu sebeptenmiş.

ocağımız yanmış hemdert yüzünden
külümüz kalmış yanan közünden
yüreğimiz kanmış yalan sözünden
kambur şerefimiz bu sebeptenmiş.

hayallerimizi kurşuna dizdiler
yetmedi aklımızı çarmıha gerdiler
anamıza, babamıza mundar ettiler
kambur düzenimiz bu sebeptenmiş.

rüyalarımızı aldılar gözlerimizden
attılar bizi istemeden memleketimizden
utanmadılar da hiç şehitlerimizden
kambur piramidimiz bu sebeptenmiş.

hakka muhalif olmaz yaşantımız
ağlarken içimiz donar kanımız
umarım namerde muhtaç olmayız
kambur duruşumuz bu sebeptenmiş.