bulanık yüreğim ve karışık şimdi aklım
direnecek gücüm kalmadı karanlığa
Ve geçerken son vagonu bu keder treninin
ben bu ıssız istasyonda gömülüyorum sessizliğe
Kimse bilmez beni,tanımaz
Hangi yabancıysam hangi şehirdensem mühim değil
Elimde bavulum bekliyorum kaybolan güneşi
Yola çıkmak için erken; çok erken
Ve güneş doğacak bir sabah,
Mevsimin önemi yok
Çünkü doğana kadar o güneş
Kalp donacak...
Kayıt Tarihi : 12.1.2009 22:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!