Kamalım Menim Şiiri - Aşık Elesker

Bilmirem ki ne belalı gul oldum
Ezel gara geldi igbalım menim
Ne zaman ki nezerime sataşır
İtir ağlım huşum kamalım menim

Ateş tutub öz özüne yanaram
Mecnun'uyam Leyli günün sanaram
Ölene dek sevdiyimi anaram
Dönmez cananımdan heyalım menim

Esli Kerem kimi men oda yandım
Eşge düşdüm öz canımdan usandım
Bi-mürvetin ateşine galandım
Bir soruşan yohdur ehvalım menim

Siyah zülfün dal gerdende höresen
El uzadıb gönçe gülün deresen
İstesen ki Elesger'i göresen
Göyçe mahalıdır mahalım menim