Ruhumu kalubelada unutmuştu cismim, taş kesilmişti yüreğim sana rastlamadan ônce, kederlerim henüz ayrılmayan kıtalar gibi bir bütündü cehennem ateşindendeydi ômrüm, sonra sen çıka geldin içimdeki çocuk peşinden koşturdu düştü ellerinden tuttup kaldırdın, gônlümün tepesine lunapark kurdun, atlı karıncaya bindirdin kalbimi başını dôndürdün.
Erol ÇolakKayıt Tarihi : 6.1.2024 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!