Kalubela Şiiri - Mertali Aro

Hayat ışıyan bir penceredir gözlerin
Bir vakittir olduğun yerin
Benimle göz gözesin
Nicedir senindir bedenim
Ruhum, ellerim...
Aksi tufanların göz ardı edilmiş çöllerinde
Çağlayanlar düzenim
Vakit sen vaktidir yine
Biz çakılı bir ağacın köklerinde
Nicedir senindir bedenim
Ruhum, ellerim...

Zamanla aşık atıyorken
Şakıyan kuş sesin,
Hislerimde sezinlenirken
Tesirli gözlerin,
Bilmeden bir yola döndük seninle
Belki zamansız bir zamandaydık
İmkânsiz bir mekanda diz çökmüştük belki
Kalplerimiz konuşmuş
alnımızda yazılanlarla da
Biz bilemeden gelmişiz seninle bu diyarlara
Korkusuz korkarak
Ürkekçe titreyerek
Yinede el ettiğimiz bu zamanlara
Çiçekleri kıyılarında süslü süslü
Renkleri bir gökkuşağından çalınmış gibi
Kokuları mübarek şalında gizli
Bin bir bilinmeyen cümbüşlerle bezeli
Yoldayız sevgili...

"Nasıl bir bakış attık bilinmez
Nasıl bir çehre çizdik beriden
Boynundan nasıl salındı bu güzellikler
Bildim sevgili bildim
Yazılıdır ya kalubelada.."

Erinç uyurken koynumuzda gizliden gizliye
Biz seninle yaydık bedenimize
El ele verdiğimiz
Baş koyduğumuz bu yolda
Kalın kararlı imzalar koyduk hedef tahtasına
Varmaktır ki en tezinden
Değil sevgilim!
Zor değildir ölümden
Puslu bir kaç manzara tesir etmesin yüreğinden
Açık ve renkli tut içini
Bizim evimizdir orası,
Penceresi, kapısı
Bir bir bizimle yazılı
Hayat ışıyan bir penceredir her yanı...