Kalu Bela Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Kalu Bela

Hakk geni kodladı sürdü aleme
Kalu Bela denen ilimden geldim
Tercihi seçerek sundum kaleme
Senaryo içinde rolümü bildim

Sırtıma yükledim hayallerimi
Duaya kaldırdım boş ellerimi
Dedim ey Allahım gör hallerimi!
Billahi huzuru yolunda buldum

Vefasız kulları yüreğim boşar
Kalbimde ölenler ateşte yaşar
Bu fani hislerim aşk diye coşar
Gönül sırlarını sevgiden aldım

Şu hayat suyundan bir ömür içtim
İradem gücünde payımı seçtim
İnişli çıkışlı yollardan geçtim
Kah gülüp oynadım kah yaşım sildim

Sonunda benim de ışığım söndü
Kefenli bedenim mezara indi
Sevenler bırakıp evine döndü
Dünyada yaptığım amelle kaldım

Hoşoğlu, küserek kendine sordu:
Güneşim doğmuyor, dünya mı durdu?
Kalemi elimden kim alıp kırdı?
İşlerim hep yarım, ben niye öldüm?

Mustafa Hoşoğlu
29.01.2024