Kaltak Şiiri - Abdulvahap Ateş

çözdü düğmelerini
şuh bakışlarıyla kaltak
bütün yapı taşlarım
öğretim tepe taklak

nutkum tutuldu birden
koptum olduğum yerden
ayaklarım kesildi
panikledim aniden

saçmaladım bir kaç söz
tufana tutuldu öz
erkeklik gider elden
çözebilirsen al çöz

dedim ben şey matmazel
görmedim böyle güzel
dedi uzatma haydi
okuma bana gazel

ayrıldım yüreğimden
kapattım içerimden
faltaşı gözlerimi
bir nefes çok derinden

aldım almaz olsaydım
kendime sövüp saydım
nezaket zamanı mı
biraz çetin olsaydın

ama huyum kurusun
ah paris sen yok musun
kadının bile soğuk
güzellik onun olsun

nerde eminelerin
utancı ayşelerin
gözleri topraklarda
edep abidelerin

sonrası saklı kalsın
kim ne anlar anlasın
kimisi helal desin
kimisi afallasın