Bazen duyuyorum, insanlar pişman oluyor
İnsana pişmanlıkla özür, güzel yakışıyor,
Pişmanlıktan kahrolsa da
Özüre yanaşmayanın ateşi de odunu da kendinden
Özür yürek işi tabi, dilemekle bitmeyen bir süreç
Bir daha yapmamanın sorumluluğunu almak var
Bir de ,tedirgin ürkek bazen öfkeli
Yine mi yapacak bakışına maruz kalmak.
Kolay mı ben ettim sen etme demek...
Özür dileyenin sözünden çok
Göze aldığı mücadelesi kıymetli olan,
Pişmanlığının ne derin ve hakikatli olduğunun ölçüsü
İnsanlığının ince şeffaf ama çelik gibi sağlam örtüsü..
En çok senin hakkında yanılmak istedim biliyorsun
Çırpındım haklı çıkmamak için
Beni haklı çıkardığın için affetmeyeceğim seni...
Yok, yok affettim gitti.
Bağışlamama bağı bile olsa
Bir bağ kalmasın aramız da
Eski bir şatonun yeni sahiplerinin
Tavan arasında ki sandıkta bulduğu
Bir hatıra defteri gibi, şömine de sessizce yansın...
Bu yüzyılda onursuzlaştırılan aşk , o yüzyılda kalsın...
23.09.2021 /23:53
Denizli
Kayıt Tarihi : 23.9.2021 23:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!