Kalsın ayak izlerimiz kara taşlarda

Gördük
Ya
Bu günleri
Kalsın ayak izlerimiz kara taşlarda
Alışamadık bu şehirde
Bir türlü bu şehirde
Surat surat
Acılara
Katlanır
Kalbur altına düşen.
Atılır
Gözden ıraklara
Kimler yasa bürünmedi
Gören göze
Öyle
Zor
Du ki
Bu
Devir de
Bakmak
Çile
Çile
Doldurdular
Yumak yumak yüreğimizde
Tumturaklı tortulardı atamadığımız
Ellerimizde
Kazma
Kürek
Dönen dövenleri unuttuk
Ağustos öğlesi kızgın güneşte
Uzanıp
Sere serpe
Kumlar üstünde
Buydu
Belki yaşam
Dalga sesi
Kuş sesi
Çınlatır
Zaman zaman
Unutulmuş anılar
Gibi
Esen yellerin
Söylediği türkü

Hüzün
Hüzün
Kara gözlüm
Ömrüm
Desen desen işlediğin tülde
Her adımda
Adım attığın toprağın üstünde
Kanımızdı durmaksızın damlayan
Derelerden akan
Suda
Çaylarda
Çatlak topraklarda
Dünü
Yitirdik çoktan
Yaşam
Anlayamadığımız sanat oldu
Gardaş
Düşlerimizde bile hayal edemez olduk
Kahpelerin kahpeliğine
Ne aklımız erdi
Ne fikrimiz
Kurulmaz olası düzen
Kurulmuş
Yıkmak için
Savaştık
Çok kere de başardık
Ne zaman
Yanlış adım attık
Hangi zaman
Kazandığımız zaferleri
Tadımlık olmadan tattık.
Kurulacak
Saat zembelegi değildi
Kurmaya çalıştığımız
Yaşlanacak yaşatılacak
Uçan kuşların
İmreneceği bir dünya
Amacımız
Amaçlarımız
Zıpkın yemiş balıklar gibiydik
Çırpınışlarımızdan zevk aldılar
Kelebek kanadındaki toz
Vişne dalında çiçek
Biliyorduk
Ne
Nasıl edilecek
Aklımız ermediğinden değildi
Düştüğümüz çukurlar
Alçaklar
Alçaldılar
Koca karı düğümünden medet umdular
Yaşadılar
Hem
Nasıl
Yaşamdı
Özenile si mi
Dikenli dallara basmadan
Yürüyemiyorduk
Yollardan
Alamıyorduk adımlarımızı
Biliyorlar
An be an
Yaklaşıyor sonları