Kalpten Kalbe Hissetmek

Boncuklar taktığın ince örgülü saçların,
Sevinç fışkıran gözlerinden o çocukluğun;
Mutluluğu, bilinmez yalnızlığı yıldızların,
Ağlatır mehtabı bile kahreder yokluğun.

Kapanırken bir bir usuldan pencerelerin,
Duyuluyor gök kubbeden kalp çarpıntıların.
Yorgun düşmüş sevdan naçar çırpınışlarıyla;
Heyhat! Yüzüyor deryasında yalnızlıkların.

Çalkalanıyor boz bulanık sular ruhunda,
Eriyor mantığının buzlanmış umutları,
Uyutuyorsun masumca maziyi koynunda;
Bak, usul usul gidiyor ömrün yarınları.

Yarım yamalak açıyor sevinç çiçeklerin,
Karışıyor ağlamaklı gülüşlerin cana.
O ümitlerin, bel bağladığın dileklerin;
Gurbete çıkmış sılasız, kahır senden yana.

Asker gibi dizilmiş yürek yakan sözlerin,
Uçuşuyor bermutat anlaşılmaz zihninde.
Dalıyor vurgun yenir enginlere gözlerin,
Dönüp dolaşıyor uyduruk şarkılar dilinde.

Bitmiş aşka inancın karamsarlık diz boyu,
Tedirgin tetiktedir benliğin sevdalara.
Ceylan kalbin vurulmuş, yaran derin bir kuyu;
Gözlerin yüklü bulut yetişir yağmurlara.

Ey sevgili! Çoktur nefsî birleşip boşanan.
Bir yalandır bu dünyalık hazin yaşanan.
Oysa Rahman’dan saf aşkı istersin bilirim,
O düşlediğin aşkınım ben içinde yanan.