Kalpten bir İrşad Şiiri - Tuba Gürdere

Kendinizi ne kadar bir değerde bilirseniz,
daima olumlu bütünleyici ve derin bir anlam katarsınız içinizden. Bazen düşünceniz hayata yansır, bazen de düşüncenize bir yansıma olur yaşam.
İşte o zaman bir bütün alem seyyah olur iç bakışınızda. Oysa hatırlayın; bakışlarınız dahi hayata yansımadan önce, bir damla yaş, bir yağmur tanesine denkti.
Nice yaşamlar bir mevsime değil,aksine kainatın mevkisinde bir gizdi. O yüzden dönüyor dünya kendine rağmen. O yüzden kainatın sırrı da insanın aslı.
O yüzden aydınlık ve karanlık içimizde birer yansıma. Baktığında kainata ve iç bakışın seni aştığında ve yürekten anladığında, bir bakış dile gelmeyen nice bir hakikattir oysa.
İnsanın yaşı, kainat kadardır daima.
Unutmayın ki, daima gerçekte yaşadıklarımız veya yaşattıklarımız bizimdir.
Bir insana ne katacağınız veya hayata ne yansıtacağınız sizin gerçek yaşınızdır.
Fikir ve düşünce yaşınızdır. O zaman an'da büyür insan. Yoksa zaman dediğimiz sadece bir süreç. Herşey bir anlamda gizli yoksa anlamsız kalmakta insan ve herşey içindir.
Gerçekte bir manaya varınca, anlamlaşır herşey.
İşte o yüzden binbir mana içinde anlamsız kalabilir insan. Veya bir mananın içinde kendi kalbinde bir anlam olur insan.
İşte o zaman anlamak vardır kalben. Mevsimler kendi zamanına ulaşır, zamanlar kendi vaktinin doğasına, insan kendi halinin ufkuna, birbirlerini bekleyenler ise ulaşmıştır çoktan birbirlerinin aslına.
Unutmayın yüzyıllar geçer ancak kalpten yüz sürdüğünüz hiçbirşey geçip gitmez sizden. O ne olursa olsun, varsın o bir mizaç , o bir süreç olsun, yeter ki hakikat olsun tek.
Meselâ hakikat ile bir resim arasında fark yoktur. Mühim olan bir hakikate erebilmektir.
Çünkü insanın kendi düşüncesinin hakikatine ermesini resmeder yaşam bazen. İşte o zaman hissettiğiniz şey bizzat yaşamın da kendisidir.

Her ne kadar dünya sınırlı olarak bizi kalıplandırmaya yönlendirse de, kalp daim bir sınırsızlıkta yaşayışa ve asıl manevi yaşanılacağa iletir bizi.
İnsanın sınırsızlığı hiçbirşey ile sınırlandırılamaz. Çünkü yaşam, kendi sınırlarında insanı bir sınıra iletir ki orası artık yaşamı dahi aşabilen sizin kendi
sınırsızlığınızdır. Dünya ile bir bütün olabilmek önce kendi içinde bir uyumu gerektirir ki yaşayabilen daima kalpten hissedebilsin.
Dünya bir an'ı zaman anlama ve anlam katma alemidir. Bazen mealler içinizdedir, anlamsız kalırsınız. Bazen de tek bir anlam, anlamanın ötesinde anlayış katar anlamsız kaldığınız herşeyde.
Ve bir mana bulursunuz kalbinizde. Anlarsınız ki, bir anlam vardır içinizde ve anlamsız kalır herşey, bir mananın olmadığı herşeyde.
Bazen de binbir anlam içindedir insan bambaşka bir kalpte. Buyuzden yaşam, bakışlarımız ile düşüncelerimiz arasında ki kendi görselliğimizdir kimi zaman. İste o zaman hayatı dinlemek, kendini de duyabilmektir çoğu kez.
Hakikatin üstünde durabilecek bir söz yoktur.
Belki o bir yaşam, belki kaldırıp başını ufka bakarak gizli bir hilkat, belki bir anlam, belki bir manadaki hakikat. Belki tüm insan yanının kalpten bir irşatıdır.