Kalpsiz Yaşamak Şiiri - İsa Yılmaz

kalpsiz de yaşarmış insan
damardan sevdiğinde hani
kan gibi tutunduğunda aşka
zamansız bir ayrılık başlar da

kalpsiz de yaşarmış insan
bir ceset gibi gezermiş kaldırımlarda
adım adım ölüme yürüdüğünde
su olup ateşe dokunur da

kalpsiz de yaşarmış insan
saatler geçmişe doğru aktığında
anılar bir çöl serabında belirdiğinde
umutlar tükeniverir de

kalpsiz de yaşarmış insan
gemiler şehri terk ettiğinde
uzaklara dalan gözler boğulduğunda
bir denizin girdaplarında kaybolur da

kalpsiz de yaşarmış insan
ruh ikizini kaybettiğinde
can damar damar bedenden çıktığında
gözler aynada kimseyi görmez de

kalpsiz de yaşarmış insan…