Kalpler Taştan Şiiri - Ahmetnecat Ucur

Çıkamam hiç,çıkmam baştan,
Yiyemem hiç,haram aştan...
Anlamam kurudan,yaştan,
Eşten,dosttan,arkadaştan...

Varsa bilen,gelsin beri,
İnletelim,göğü,yeri...
Kim kaldı,sözünün eri,
İki ileri,bir geri...

Kim anlıyor,gözden,kaştan,
Ve gözlerden akan yaştan...
Ve hatta,akılsız baştan,
Tanrım,bizi yarat baştan...

Yok gözlerimizin feri
Kaldık bir kemik,bir deri
Ne alın kaldı,ne teri,
Her yer kokmuş ayakteri...

Çıkmaz oldu,ekmek taştan,
Bıktık pirinçteki taştan...
Yollardı eskiden taştan,
Şimdi kalpler,KALPLER TAŞTAN!