Bir doktorunki kadar
Acıyla delik deşik olmuş,
Bir kadınınki kadar ürkek,
Ananınki kadar yufka,
Çocuğunki kadar sâf,
İnsafsızınki kadar pek,
Katı,yumuşak,yaralı kalpler
Çarpar çeşit çeşit...
Aşk olmasa kalpleri
Birbirine ne ekler?
Yıkılır mı insafsızın sur gibi kalbi
İncecik merhamet oklarıyla?
Esir eder tabiat şair kalbini
Sonbahar yapraklarıyla...
Yavrum diye çarpar
Ananın yufka kalbi,
Dolaşır damarlarında kan kan
Al kandan da sâf yavrusu.
Aşıkların kalbini burkan
Kavuşamamak korkusu.
Vicdanı deler insaf.
Yumuşatır yufka kalbi
Acındırıcı bir lâf.
Namus diye çarpan kalpler
Değişmez cana namusu.
Bütün bunların yanında
Geleceğe ilk açılışında
Uykulu gözlerle bakan,
Herşeyden temiz ve kaygısız
Yeni doğan yumurcağın kalbi var
Hayat...Hayat...Hayat...diye atar...
Kayıt Tarihi : 23.10.2005 13:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!