Kalpazan Ölüm Yakaladı Dostun Boğazını

Rüyalarında uçan kanattar kuşlar
Kıymık kıymık hecelenen ruhunda bahar
Kışın başına doğru
zamanın kösteği dolanarak akar
Velakin ölüme daha çok var

Derdi rahmetli ölmeden önce
Sular akar kimler gibi düşünür hece
Şehrimin italyan sitili döşemeleride ölünce
Aklıma gelen giden dost
Kalbimde O yerli yerince

Acısı taze kanı kuru
Toprağın altında budu
Şimdi yer nasıl kupkuru
Üşüdün mü dostum boylu boyunca
Ah sen ihtiyar adam
Ne var kalkıp geldin ne var
Ve de durmadın sonuna kadar
Tohum oldun burnuna kadar

Ve pat diye koptu birden
Bölük pörçük hece gibi idi günler
Peşini bırakmadı bitmeyen işler
Sen bıraktın onları yorulmadın
Şimdi dindin dinlendin
Meleklerle sohbetlerde eğlendin
Allah taksiratını affetsin