Kalpazan Şiiri - Taylan Umut Anar

sahtesine meraklı her şeyin şiirler dahil
iki tarafı da kesen bir bıçağı var hep
mintanının iç cebinde
tanrısı güzelse de karanlıktır aklı

beyoğlu’nda saklanan bir kalpazan var
polisler tetiktir kimse bilmez

korktuysa parklarda uyur
oturarak uyur uzanmaz
sisler içindedir uzaktadır evi
adresi bütün karakollarda var
elleri eğri büğrü biraz
sesi haincedir
cesur gösteren haydalı bir paltosu var
yüreği kaybolur bazen içinde bulamaz

sarayburnu’nda saklanan bir kalpazan var
polisler tetiktir kimse bilmez

güvenmemeyi üstadından öğrenmiş
sivri dudaklı adamlara
ve sabrı bir hırsızınki kadar sinsidir
misket oynasa da yalnızken
kaldırımlara tüküren katil arkadaşları var
hassasiyet besliyor serçe seslerine üstelik
bir kelepçe şıkırtısında yarımca aklı da gider

fatih’de saklanan bir kalpazan var
polisler tetiktir kimse bilmez

denk gelirse bir iki hüzün kaçırır ikindileri
cigarası sarmadır çok içer yarısında atar
ruhu mahzene benzer küf kokar iki üç metreden
en büyüğünü eylülde yapar vurgunun
kanlı olur planlı olur
dört gözle bekler vagonlarını yağmurun
ne kadar ayrılık varsa
gaddarlığından jilet gibi geçer
ölüsü bile öter bazısının korkudan
harita gibi olur yarık gözleri
leşinden kurşun geçirmez kiminin
eti kemiğinden sert olur
sonbaharın öldürdüğü hikayeler
aşka çok benzer
kahramanları mermiye benzer
kahramanları kalpazandırlar
barut kokan sakallarıyla anılırlar
kızgın namlularıyla tanınırlar
hepsi de votkayı sek içer
bozgun çıkar her hazan

tophane’de saklanan bir kalpazan var
polisler tetiktir kimse bilmez

ceketli adamlar etraftır
nereye iki sefer gitse
parmakları titrer şüpheden
elleri bütün titrer
ve ayağının izinden tanırlar onu
adımları toprağı tutar
tehlikeye adını kırk metreden takar
haydutsa o cellatsa o korsansa o

tarlabaşı’nda saklanan bir kalpazan var
polisler tetiktir kimse bilmez

epey düşünmüş
oysa hiç öpüşmemiştir
gözleri kısık bakar ondandır
ağzı aralıksa ondan
gözlerini beyaz bir omza hiç sürtmemiş
usulünü bilmediği tek soygundur kadınlar
rest çekmez payına hiç
gürültüyle kalkar kriz masalardan
zıpkın kalkar
oluk kan akar gövdesi
keskin sırları mengene gibi sıkar dişleriyle
tırnakları avuçlarına derin batar
avuçları patlar hırsından
kan ırmak akar

aksaray’da saklanan bir kalpazan var
polis tetiktir kimse bilmez

şimdi voltadadır alayı
bıçkınlığına dem tutan
militan şairleri vardır
en arka mahallelerindedirler
şiirin ne ki belanın
onu anar dururlar her hüzün
bitirimseler kavgada
onun yüzünedir
kınına hiç girmemiş bıçak gibi girer çıkarlar
dünyanın kaburgasına
suskunsalar gök uğuldar
çok bağırırlar evvel suskunsalar
bağırsalar gecenin gayyasında
kalubeladan duyulur
en gerçeği boğuntuya gelir
bir senaryo okusalar
her ağlama
en sivri gözleriyle ağlarlar
kirpikleri batar günaha
sert ağlarlar demir ağlarlar
kodes duvarlarına
kalpazanın adını kazır dururlar her baskın
şimdi voltadır alayı
özgürlüğe fena bulaştılar
en pis yerinden aydınlığa sataştılar

içimde saklanan bir kalpazan var
ben tetiğim polisler bilmez