Kalp Zedelendi Şiiri - Mehmet Tahir Sevim

Garip rüya misali bu yolculuk
Gördük, yaşadık ve unuttuk
Yarınları, anıları, kendimizi
Öyle dalgın, öyle boş ve öylesine çaresiz
Gördük, perde arkası görünmüyor

Bir tufanda geldik dünyaya
Karıncayı inciten bizi de incitiyor
Lavlar bağrımda, kalp sahra çöllerinde
Öyle zalim, öyle nefret dolu ve öylesine çaresiz
Nemrutlar kardeş sanılıyor.

Testiler kırık bir testi ile dolduruluyor
Sevgi eksik ve merhamet yarım
Kalp zedelendi çatlak kanıyor
Öyle ümitsiz, öyle perişan ve öylesine çaresiz
Kuzu kurtlar sofrasında paylaşılıyor

Yüreğe gölge düştü alaca karanlıktan
Huzurdan yoksun gözler ağlayamıyor
Söyle yağmur nasıl yağabiliyorsun böylesine
Öyle isteksiz, öyle zamansız ve öylesine çaresiz
Gözyaşları hayalden ötesine bakamıyor

Bir ateş ortasında şuurun külleri savruldu
Vicdan kayıp, sevgi menfaat hamuru
Meğer kalp zedelenince vicdan kayboluyor
Öyle gizli, öyle sinsi ve öylesine çaresiz
Olan garibin sevdasına oluyor.