Kalp Yarası Şiiri - Yakup Yakupoğlu

Yıllarca önce bana, sen öğrettin sevmeyi
Senelerce seni, senin öğrettiğin gibi sevdim.
Sen demez miydin, seveceksen hayat boyu, seveceksen sonsuza doğru
Ve yine; sen demez miydin, seveceksen 1 defa

Bir gün giderken, dönücem seni seni bulucam demiştin.
Dönersin diye tren garlarında sabahladım.
Hani, hani o eski kara tren türküsü var ya;
Dudaklarımdan, hiç düşmedi, o tren garında.

Seni beklemekten, vazgeçmeyeceğim, çünkü sen, öğrettin sevmeyi bana
İnsan sevdi mi, sonuna kadar sevmeli, demez miydin sen.
Sevenlerin arasına girilmez, sevdiklerine pişman ettirilmez, demez miydin sen
Sen sevgi kelebeğimdin, bir uçtun ve dönmedin
Ama olsun beni seni, kalbimden hiç silmedim.

Hala, hala bazen o gara gider, bir köşeye çekilip, dönüşünü beklerim.
Tabi ki sen, o sırada kim bilir nerelerde, kiminlesin.
Gardan artık son yolcu treni geçerken, kendime derim ki
Bu kara tren ezse de, bu kalp yarası bitse.

(14.04.2003)