Ben gitti
sen geldin
mimarı sensin bu güzelliğin
gülüm
hoşgeldin gülüm
Allah yarattı diye görmeden sevdiklerimiz
analarla birlikte akandır
göz yaşı selimiz
gülşende sen
ruşende sen
orda kimse yok mu diye ses veren
orda biri var dediğim
soluk aldığını bildiğim
yeşerten ormanları
derman olan
fermanım oldun ya
şimdi daha da güzel bu dünya
fecrim sen
göğsümde madalya
iftiharla taşıdığım ışık
sen yoksan hayat zehir
sendin zehrime panzehir
tuğla tuğla üstüne koyup ta ördüğümüz imarın
mimarıydık ikimiz
ben gitmişti
sen gelmiştin
şimdi güle güle gülüm
hep öyle ışı
aşk aşısı
karartma kalbini
Tanrı'nın evi aydınlık olur
karanlık döner kapıdan
barındırmaz
ki
öfke
barındırmaz gülüm
çile odamın duvarlarında besmeleyle yazılıydı adın
kıblegahımdın
öğrenen sen
seven sen
böyle de güzeldi sevmek
19/Ekim/2012/Cuma/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 19.10.2012 12:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!