Kalp Yanığı Şiiri - Fırat Yetiş

“Biliyor musun” diye başlıyordu çoğu zaman söylenecekler.
Ve kalanların daha çok söz hakkı oluyordu sevdalarda ..

Biliyor musun?

Ateşe verdiğin sevdanın külleri ellerimde ..
kalp yanığından arda kalanlar sinemde nefesimde ..
NERDESİN ?
Öyle özledim ki bilemezsin
Her gece yüreğin durdu yokluğun vurdu..
Kendime sarıldım saatler boyu..
Üşüdüm..
Korktum..
Özlemin şiir keserken ciğerimden ..
Adını sayıklamaktan lâl oldu dilim!

Dön Allah aşkına ,
Ölüyorum ,
Dayanamıyorum beklemenin sancısına..
İnsaf eyle,
Hasretin kangren yara,
Kalp yanığı döndü korlara,
Dilenci kesildim ayağının tozlarına..
Merhamet eyle!
Feryatlarım yetişti yedi kat semaya...
Biraz vicdan!
Ses ver nolursun dualarıma ,
Bende bir canım fani dünyada..

Zaman geçmesi gerektiği gibi geçiyordu ,
Günler, Haftalar , Aylar ,
Firari hangi takvim yaprağın da saklı dönüşün ..
Gel ey sevgili ..
Gittiğin yollara küstüm..
Bütün otobüs duraklarına gözleri mi astım !
Belki gelirsin diyerek ,
Köşe başlarında kendimi unuttum ..
Yollar seni getirmek bilmedi..
acıktım , yokluğuna susadım
Toprak ana ile bağdaş kurdum..
gökyüzüne avuç açtım ..
Sevdam şahittir!
Haramdan sakındım
Önümden hasretinden yedim..

Gökyüzü seni ağlıyor yine,
Vakit yokluğunun ortasına kurulmuş gene ..
Kalp yanığı
Sensiz saatleri topluyor tek tek..
Hardayım,
Dardayım..
Yusuf olmuş gecelerin kuyusunda,
Züleyhanın kavruk bakışındayım.
Çaresizim,
Dermanım yok !
Dön artık!
Gözlerime hüzün düşer,
Kirpiklerime hazan ..
Dağıldım,
Kırıldım..
Kimi kimsem yok !
İsyan etmedim haşa!
Dizlerimi büktüm,
Ağladım sızlandım
Yokluğunda bile
Hayallerine sımsıkı sarıldım ..

Düştüm bir kere hasretin narına ..
Ser verdim aşkın oduna..
Yüreğimin çatlakları usul usul kanıyor kara bahtıma..
Zaman vuslata geç ,
Ayrılıklara hep çıksa da ..
Tut ellerimi bırakma bir daha
Anlasana..
Anlasana CAN verdiğim yoluna
Kördüğüm olmuşum artık sana..

22.12.2018