Kalp utanması Şiiri - Furkan Oral

yokluk böylemiydi
hep sessizmiydi
heveslerim hep burkuk kırık biraz da dökükmüydü
hepmi aldanmışım
çokmu sevmişim
bilmiyorum sus sus diyorum.
bunu ben söylüyorum
kafayı tırmalıyorum bazen kalpten ve en derinlerimden
üşüyorum aldırma
ölüyorum saldırma
bırak beni bana
seyretmeyedursun yıldızlar dolunayı
güneş penceremde kalsın
kalbim elimde kalmasın
küçük bir çocuğun kırık oyuncağının arkasından ettiği feryatları etmeyeyim
bırakalım sade kalsın
bırakalım yanlız kalsın
bırkalaım sensiz kalsın
kalsında kalbim kendinden utansın