Kalp Tutuşması Şiiri - Burak Akpınar

Evet ben şahit oldum..
Tam da burda..
Buram buram Sonbahar kokan bir ayın ortalarında..
Herkesçe bilinen İstanbul'un Boğaz kıyısında..
Kader acımasızca oyun oynamıştı onunla..

Üşüyordu..
Isınmak için birbirine tutuşturduğu ellerinden başka,
bedenine saracağı bir kefeni bile yoktu bu güne dek..
İğne atsan yere düşmez kederleri ağır gelmişti gönül şehrine..
Ağır adımlarla yürürken;
Ne olduysa, tam o sırada
'Kalbi birden tutuşmaya' başladı..
Kalabalığın arasından zor da olsa, kıvılcımları görebiliyordum..
Dehşete kapıldı ve yarasını gizlemek adına ceketinin düğmelerini ilikledi..
Korkuyordu..
Ölüm korkusu değildi bu fakat kalp çarpıntıları düzensizleşti..
Aslında uzun zamandır bu sıkıntısı vardı, ancak bunu kendisine bile itiraf edemedi..
İçinde barındırdığı yollar viran, vardığı denizler,
aralıksız yağan sağanak gözyaşı yağmuruydu..
Rüzgarın pençesi göğüs kafesinden sıçrayan kıvılcımları çoktan hızlandırmış,
Bembeyaz tenini acıtmaya başlamıştı..
Üşümenin aksine, sanki her bir hücresine baştan aşağıya kaynar sular dökülmüştü..
Heyecanın da etkisiyle, gözüne kestirdiği bir banka doğru koşar adım uzaklaştı..
Nefes nefeseydi,
Oturduğu banktan kalabalığın merkezinde bir noktaya dikti gözlerini..
Göz bebekleri kaybolmuş gibiydi,elleri dahil tüm vücudu, adeta bir sara hastası gibi titriyordu..
Dünyası mı değişti, yoksa başına mı yıkıldı anlayamadı..
Sızısını bir kenara koydu, yüreğindeki kora zerre aldırış etmedi..
Uzun uzun öylece baktı..
Sanki Baktığı yere tebessüm ekip, sevinç topluyordu..
Anlayamıyordum..
Doğrusu gizemli bir bakışın;
bunca zaman buz tutmuş kalbinde,bu denli büyük bir yangına neden olacağına akıl sır erdirememiştim..
Bu durumu açığa kavuşturmak biraz zamanımı aldı..
Sanırım; Çıkan bu yangının nedeni; iki farklı kutup'un birbirine aynı duyguları iletmesiydi..
Ve hangi duygu yaşanırsa yaşansın; ister mutluluk, ister ayrılık..
Farketmez..
O yalnızca yangının şiddetini belirler,
Asla Söndürmez...