Kalp Telaşı Şiiri - İsa Yılmaz

oysa bir aşk telaşıydı her şey
ateşe koşan kelebeğimi durdurmak için
delicesine çırpınıyordu yüreğim
yanmış da dönmüş gibi
bin yıl sevmiş de büyümüş gibi
onun yüreğinde
en büyük mutlulukları yaşamış gibi
bir insanı sevebilecek en büyük insan gibi
onu annesi gibi seviyorken
sonsuz hasretine düşmüştü yüreğim

oysa bir ayrılık telaşıydı her şey
gitmesin diye yalvarıyordu yüreğim
zamanın çok ötesinde kalıveren
aklımı başımdan alıveren
gülücüklerimi anılarıyla yakıveren
can dedikleri şeyin içinden
ruhumu çalıveren
birkaç saniyede var olup da kaybolan
o kadın aşkın ta kendisiydi

oysa bir aşk telaşıydı her şey
ateşe koşan kelebeğimi durdurmak için
delicesine çırpınıyordu yüreğim
bilemezsin nasıl da tutsak kalır insan
tüm nefeslerini bahşettiği çekip de gittiğinde
hani şu güneş dedikleri şey
kalbin gecesinde batıverdiğinde
nasıl da hasret düşer insan
aşkın o sonsuz ateşine…

14.07.11