kalbinin duyuşlarına kabarmıştı kulağını;
inledi kalp:"gör artık o aşkı, bil ve sev"
düşündü, yol uzun, yolculuksa çok zor,
omuz silkti ham fikriyle:
yok yok ben kim, onu bulup bilmek kim?
sustu kalp,
içindeki emanete sahip çıkmayan "insana" küstü....
Kayıt Tarihi : 28.5.2013 12:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!