Kalp Kızıl Irmak Ağlıyor

Dünyaya her sığamadığımda
Kalbimin dikişleri atıyor
İğne iplik elimden düşmüyor
Kuş omzumda kandan dal çekiyor

Bir yığın düşünce var masada
Böl, çıkar, çarp, of yanlış çıkıyor
Acı arapsaçına dönüyor
İçinden çıkılmaz hal alıyor

Baharım gözlerimin renginde
Ruhum ikide bir kül giyiyor
Üste umutsuzluk saçılıyor
Yaşamak birden gözden çıkıyor

Güz yaprağı rengi saçlarımda
Al acı ak teller çoğaltıyor
Düşlerim toprağa dökülüyor
İçime sancılar yeşeriyor

Cana ömür yar değil imkanda
Ayrılık etrafımı sarıyor
Kalp yıl, yol kızıl ırmak ağlıyor
Ruhum hayat ağacı istiyor...