Kalp kırıklarımdan bir ev yaptım ikimize
Yüksek bir tepeye kurdum
İnsansız,sorunsuz,sonsuz...
Gel desem benimle oturur musunuz?
Gel demezseniz çok geç olacak.
Karnımdaki kuşlar donacak.
Üşüyorum görmüyorsunuz
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta